این فرایند در میان دانشمندان با نام «مرگ برنامه ریزی شده سلولی» شناخته می شود و به عنوان بخشی حیاتی برای سلامت بدن مطرح است. هر روز تعداد میلیاردها سلول در بدن ما برای ایجاد ساختار جدید و ارگانیزمی به منظور عملکرد بهینه بدن، می میرند و جای خود را به سلول های جدید می دهند.
با این وجود در برخی از موارد سلول هایی که قرار بوده است بمیرند، تنها مجروح شده و به بقا ادامه می دهند. این امر موجب تکثیر آنها نیز خواهد شد. این سلول های آسیب دیده در نهایت به وضعیت بدخیم درآمده و تشکیل تومور می دهند. به منظور جلوگیری از دخالت مرگ برنامه ریزی شده سلول ها، سلول سرطانی تغییر متابولیسم داده و می تواند بدن را فریب داده و خود را تکثیر کند.
حال تحقیقات جدید دانشمندان دانشگاه برونل شهر لندن نشان می دهد سلول های سرطانی برای تکثیر خود از پروتئین خاصی به نام PARP۱۴ استفاده می کنند. این پروتئین موجب می شود تا تومور بتواند از گلوکز به عنوان منبع تغذیه خود استفاده کند و فرایند کنترل مرگ سلول ها را دور بزنند.
دانشمندان با کاهش میزان PARP۱۴ در بخش هایی که سلول سرطانی در آن قرار دارد می توانند موجب شوند تا سلول های سرطانی از فقر گلوکز به عنوان منبع اصلی انرژی مورد نیاز برای رشد رنج برده و در نهایت از گرسنگی و نبود مواد غذایی، واقعا بمیرند.
دانشمندان با مقایسه ساختار سلولی در افرادی که به واسطه سرطان درگذشته بودند با افرادی که سرطان داشته ولی هنوز زنده بودند دریافتند که میزان PARP۱۴ در بدن افرادی که مرده بودند، به مراتب بیشتر بوده است. به همین دلیل نیز می توان به نقش حیاتی این پروتئین در کنترل سرطان پی برد.
